‘s Ochtends had ik een gesprek met Tamara van Ark, staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en ‘s middags was ik uitgenodigd bij een FNV bijeenkomst als panellid. Beide afspraken hadden een totaal andere setting en een ander doel. In beide gesprekken wilde ik oprecht, toegankelijk en duidelijk overkomen, echter in het eerste gesprek wilde ik professionaliteit uitstralen en in het tweede gesprek gelijkwaardigheid. De vragen hoe ik dat kan bereiken en hoe ik mijn boodschap kan versterken met mijn kleding legde ik voor aan Riet in het adviesgesprek. Een eerste eyeopener was toen ik opsomde hoe ik wilde overkomen. Riet ging een stap terug en vroeg: “Wat wil Aegon bereiken in deze twee bijeenkomsten?” 

Mijn antwoord: “In het gesprek met de staatssecretaris staat het onderwerp gelijke behandeling en diversiteit op de agenda. Ik wil een deskundige en gelijkwaardige gesprekspartner zijn door open met de staatssecretaris van gedachten te wisselen over het voor ons beiden belangrijke onderwerp: diversiteit en gelijke beloning. Daarnaast wil ik bouwen aan een bestendige relatie met het ministerie en de staatssecretaris. In de middag bij de FNV-bijeenkomst wil ik vooral het gevoel van ‘dit doen we samen’ benadrukken. De aanleiding voor de bijeenkomst is het thema gelijke beloning voor mannen en vrouwen. Samen met onder meer de FNV is in juli jl. een cao afgesloten waarin is opgenomen dat Aegon gaat onderzoeken hoe binnen Aegon het gelijke beloningsysteem kan worden toegepast. Ik ben uitgenodigd als werkgever meer te vertellen over dat onderzoek*. ’s Ochtends vertegenwoordig ik het Aegon standpunt, ‘s middags wil ik laten zien dat je als vakbond en werkgever gezamenlijk dingen kunt bereiken. Counterpartner FNV staat centraal en ik wil hen over het onderzoek laten vertellen. Ik geloof in die nieuwe manier van werken.” 

Omdat het kort dag was tussen het adviesgesprek en de dag van de gesprekken, moest de kleding uit de garderobekast van Marieke komen. Marieke ging experimenteren met tops uit haar kledingkast en koos twee pakken als basis: een donkerblauw pak en een gemêleerde grijze broek met zwart colbert. Riet: “De eerste top was een zachtroze blouse. De kleur was te zacht en de kreukelige structuur van de blouse trok te veel de aandacht. De tweede top was een paars truitje. De koele paarse kleur creëerde in combinatie met beide pakken afstandelijkheid doordat het geheel te donker oogde. De derde optie was een middenbruin wollig coltruitje. Het bruin bracht een persoonlijke touch in, door de link met haar eigen kleuring. Het wollige materiaal creëerde een open en vrouwelijke uitstraling in combinatie met het zwart/grijze pak. Normaal vind ik een bruin truitje niet zo zakelijk, maar doordat de kleur ‘afgekoeld’ werd door het zwarte colbert ontstond de uitstraling die ze graag wilde. Deze outfit maakte haar professioneel, oprecht en toegankelijk.” 

Marieke: “Ik heb me de hele dag goed gevoeld, zonder te ver af te zijn van mijn persoonlijkheid. In deze outfit voelde ik me krachtig en comfortabel. Door na te denken over wat ik wilde uitstralen en wat Aegon wilde bereiken, kreeg ik steeds meer inzicht. Het bleek een perfecte voorbereiding in heel weinig tijd. Deze aanpak deed me realiseren dat ik andere woorden moest gebruiken om mijn doelen te ondersteunen. Door de goede voorbereiding van zowel mijn kledingkeuze als mijn communicatie, kon ik alles loslaten en me concentreren op wat die dag gebeurde. Fijn om nu de uitstraling van de diverse kleurcombinaties te begrijpen. Tijdens een andere bijeenkomst later in die week heb ik de ‘afstandelijke set’ (het paarse truitje) aangedaan, het grappige was dat ik me ook afstandelijk voelde. Ik kwam over als ‘de mevrouw van Aegon’. Het advies van Riet heeft mij gesterkt in de overtuiging dat je niet alleen communiceert met taal, maar ook met je voorkomen en de keuze van kleur en materiaal in je kleding.”

Riet: “Ik heb Marieke de ingrediënten gegeven om haar outfit te kunnen samenstellen. Door te vragen over de posities van de gesprekspartners en de verhoudingen tot elkaar, kreeg ik inzicht in het ‘krachtenveld’ binnen de twee bijeenkomsten. De foto’s die Marieke maakte van de diverse sets die ze had bedacht, leverden ook een bijdrage aan het proces. Op een foto kijk je toch anders naar jezelf dan in de spiegel. Dat is een interessant gegeven.” 

Marieke. “Als ik objectief naar mezelf wil kijken, maak ik nu vaker een foto. Het schept een bepaalde afstand.”